ENSCHEDE, Jazzpodium de Tor, vrijdagavond. Ruud Ouwehand presenteert: Judy Niemack (zang), Julian Bohn (piano), Bobby Bünning (drums) en Ruud Ouwehand (contrabas). Programma: standards en eigen teksten en/ of composities van Judy Niemack.
Een van de zeldzame politiek correcte Sinterklaasliedjes waarin de gewraakte kleur zwart niet voorkomt, vermeldt het “heerlijk avondje”. Natuurlijk is dat pas 5 december, maar voor jazzliefhebbers leek dat vrijdagavond al het geval te zijn.
Alles klopte: heerlijke muziek, om bij weg te dromen of op te dansen (dat gebeurt toch te weinig in deze club, zoals de Tor nog eens liefkozend werd betiteld), maar zeker niet om doorheen te praten (dat gebeurt helaas nog steeds te veel…). Voeg daarbij een smaakvol spelend combo, met meester-bassist Ruud Ouwehand, de fantasierijke pianist Julian Bohn -op de zojuist gereviseerde vleugel- en de meestentijds subtiel spelende drummer Bobby Bünning en een zangeres om door een ringetje te halen: Judy Niemack. Deze dame componeert ook nog eens en schrijft teksten voor collega-jazzmusici. Zij resideert in Berlijn, waar zij lesgeeft. Haar stem klinkt als een klok, ze scat als iemand met veel meer pigment en beschikt over een timing die alleen de grootsten der aarde gegeven is.
Heel informatief waren de mooi korte aankondigende praatjes die prima verstaanbaar waren omdat deze dame wél weet hoe je een microfoon dient te gebruiken. Vlak voor de pauze was er nog een muzikale verrassing: 4e jaars jazzstudente (noodgedwongen verkast naar Arnhem) Frederike Berendsen zong met Niemack een duet. Laatstgenoemde zette in met de Franstalige tekst Les feuilles mortes, door de 21 jarige Frederike voortgezet in uptempo in het Engels: Autumn leaves. Er werd gescat en gechased dat het een lieve lust had. Helaas moest de Doetinchemse na de pauze met de trein mee, zodat liefhebbers van haar stem niets anders rest dan haar eindexamen bij te wonen, dat zal gaan plaatsvinden op 20 juni 2017.
Na de pauze klonken er niet minder dan nog eens negen songs en een toegift, zodat het bijna kwart voor twaalf was toen de laatste toon van My shining hour klonk. Daarvóór veel werk waarvoor de zangeres de teksten aangeleverd had, maar ook standards als Skylark, Every time we say goodbye en een heuse ode aan de eerder dit jaar overleden jazzheld Jean Toots Thielemans: diens “pensioen”, oftewel de jazzwaltz Bluesette.
Gezien op: 25 november 2016
Geschreven door: Koen Edeling
