Formaties van verschillende grootte kenschetsen de geschiedenis van Jazzpodium de Tor. Van bijna 20-koppige bigbands tot kwintetten, kwartetten, trio’s, zelfs een duo (Just the two of us) hoort in deze lange rij thuis. Toch denk ik dat het in de bijna 50-jarige geschiedenis van dit roemruchte podium uniek is, dat één enkele soloartiest op de bühne plaatsneemt. Het was dan ook niet zomaar iemand, nee: niemand minder dan de Boy Edgar prijswinnaar 2018 Jasper van ’t Hof.
“Een onwaarschijnlijke prijs, ongelooflijk”, lichtte de gelouterde en nu dus eindelijk gelauwerde musicus toe. Hoeveel onrecht hem jarenlang is aangedaan, door hem keer op keer de prijs te onthouden, werd op deze avond ragfijn gedemonstreerd.

Wat heeft die man een onuitputtelijke fantasie en wat zit hier een fabuleus pianist te spelen! Af en toe had ik medelijden met de vleugel, die op niet al te zachtzinnige wijze werd “benaderd” (om het woord beuken niet te gebruiken). Het was dan ook niet verwonderlijk, dat het instrument in de pauze nog even werd bijgestemd. Van ’t Hof liet op de 88 toetsen spannende avonturen horen, bijna complete symfonische gedichten, waarbij hij in zijn eentje het hele orkest, of band is: de blazers, het slagwerk en de snaarinstrumenten tegelijk. Wie de zang mist, heeft niet goed geluisterd: hij zong menige melodie mee, misschien niet zuiver, maar het hoort absoluut bij zijn performance. Je moet van goeden huize komen, om in je eentje een hele avond constant te blijven boeien: dan moet je wat te vertellen hebben. De rijke schakering aan verschillende sferen dragen hieraan ook overduidelijk bij.

Toch werd de pianist niet de hele avond aan zijn lot overgelaten. Hij kreeg steun van zijn grote muzikale vriend, de contrabassist Ruud Ouwehand en ineens was de bezetting verdubbeld. De samenwerking was dermate spontaan, dat akkoordsymbolen over de bühne gestrooid werden als ware het te vroege pepernoten. Ruud gaf de muziek zeker een extra dimensie: een vleugel kan veel, maar niets klinkt zo warm als een contrabas.

Met de toegift Peace van Horace Silver (een van de zeldzame covers) liet de pianist ook nog eens zijn betrokkenheid bij de wereldproblemen blijken. Moge hij veel succes hebben op zijn Boy Edgar-tournee, die het startschot beleefde in zijn geboorteplaats Enschede, op Jazzpodium de Tor.