ENSCHEDE, Jazzpodium de Tor, vrijdagavond. Kerstconcert door New Sound Jazz Machine (o.l.v. Joris Bolhaar). Programma: kerstrepertoire in arrangementen van Joris Bolhaar

Vaste prik. Het laatste Tor-concert van het jaar is het podium voor de New Sound Jazz Machine. In 2014 was het een club van jonge honden die de lokaliteit ook toen al meteen plat kreeg, in de loop van de jaren is de machine behoorlijk ingespeeld geraakt, maar door de frisse composities en arrangementen van dirigent/bassist Joris Bolhaar blijft het predicaat ‘New Sound’ beslist van toepassing.

De NSJM-concerten hebben intussen zo’n reputatie dat keurig om negen uur aanwezig zijn buitensluiting tot gevolg heeft. Vol = vol. Da’s begrijpelijk, maar niet leuk, en al helemaal niet die donkerste dagen van het jaar. Ook met een flinke marge van een half uur, blijkt het etablissement al afgeladen vol. Acht uur dan, de volgende keer?

Zonder iets aan die belangstelling te willen afdoen, de Machine brengt zelf ook al heel wat manschappen mee: 19 + eigen geluidsman maakt alvast 20 personen. 5 trompetten, 4 trombones, 5 saxen en 5 ritmesectie – naast pi/b/dr en gitaar ook nog eens percussie. Een big big band. Een hoop decibellen dus ook, maar van een zeer aanstekelijke, blije soort.

Nog zo’n ding: een avondlang kerstliedjes, da’s voor velen een hele beproeving. Ondanks hun klaarblijkelijke hitgevoeligheid is menigeen tegen deze tijd van het jaar wel helemaal klaar met Bing Crosby, Maria Carey, Chris Rea, c.s.. Hoe anders kan het. Wat arrangeur Bolhaar met al die titels flikt is zo verrassend, aangenaam en onderhoudend. De verschillende orkestsecties, de afzonderlijke instrumenten, en überhaupt de instrumentatie waarbij van tijd tot tijd dwarsfluit, klarinet, basklarinet, tenortuba of orgel een rol krijgen, maakt de muziek nooit te voorspelbaar, laat staan sleets. Zo is alleen de bron nog het kerstrepertoire, de vorm en uitvoering zijn telkens avontuurtjes op zich. Ook de gekozen ritmes dragen daar aan bij: driekwarts (uiteraard, het is Kerstmis), ballads (ook uiteraard), maar ook van die Jezus-tempi (hoe toepasselijk, maar Joris is daar überhaupt wel van), funk of ska.

En dan hebben we het nog niet eens gehad over de afzonderlijke muzikanten. Prima voor elkaar, het moet ook heerlijk zijn om in zo’n setting je kunsten te kunnen vertonen. Geen namen verder al maak ik graag een uitzondering voor zangeres (en saxofoniste) Nadya Bolhaar, in de loop van de tijd zijn haar vocale bijdragen in dit orkest zo samengesmolten, dat het niet meer is als zo vaak: een band met daar voor de gelegenheid een vocalist bijgevoegd. Haar zang is een natuurlijke eenheid met het orkest geworden. Heeft uiteraard te maken met de geruime tijd dat ze al samen optrekken maar ook met de haar toebedeelde plek in de arrangementen. Een beetje flauw misschien: en ze zong voor twee!

Oppassen dat deze terugblik niet over de top gaat, maar het was gewoon goed. Een feest vol verrassende elementen. Een heel best concert. En een prettig vaccin tegen al die kerst-muzak. Zeer, zeer Tor-waardig. De volgende keer dan maar om acht uur klaar gaan zitten, want het was van de eerste tot de laatste minuut zeer de moeite waard. Zo houden we het wel uit tot het nieuwjaarsconcert van 10 januari!

Geschreven door en foto van: Hans Arnoldy
Gezien op: 20 december 2019