Impressie van dag 3 van Festival Oude Muziek Utrecht
Laila Cathleen Neuman & Postscript
Michèle Anne de Mey & Jaco van Dormael en Bachplus
Philippe Jaroussky & L’Arpeggiata
UTRECHT, Gasthuis Leeuwenbergh/ Stadsschouwburg Utrecht/ TivoliVredenburg. Uitvoerenden: Laila Cathleen Neuman & Postscript/ Michèle Anne de Mey & Jaco van Dormael en Bachplus/ Philippe Jaroussky & L’Arpeggiata. Programma: Proserpina, Amor en Passacalle de la Folie
Op de derde dag van het Festival Oude Muziek Utrecht mocht ik drie zeer uiteenlopende concerten meemaken. In Gasthuis Leeuwenberg werd Goethes melodrama Proserpina, op muziek van Carl Ebenrwein, uitgevoerd. Na een uiterst informatieve inleiding van Jed Wentz zagen we Laila Cathleen Neuman, die met passende poses en ondersteunende mimiek indringend de teksten reciteerde, die op hun beurt instrumentaal werden begeleid door een zevenkoppig ensemble. De meerstemmige zettingen van een vocaal vijftal (die Parzen: de schikgodinnen) gaven de inhoud nog een extra dimensie.
Later op de middag was ik getuige van een multimediaal spektakel, zeg maar gerust “Gesamtkunstwerk”: Amor, of het land waar niemand naar terugkeert. Op het toneel slechts één danseres, door filmische effecten echter meermaals gespiegeld en verveelvoudigd. Uitgebeeld werd een –autobiografische- bijna doodervaring, wonderschoon ondersteund door barokinstrumentalisten en een hedendaagse piano, verrijkt met prachtige zang van sopraan Deborah Cachet. Meer dan eens tartte De Mey de wetten van de zwaartekracht, door te lijken zweven en objecten zelf te laten bewegen. Prachtig waren ook de lichtdecors van sneeuw en zeegolven. Alles was zo sereen in beeld gebracht, dat je bijna elke angst voor de dood zou laten varen….
Het avondconcert was voor rekening van een beproefde formule: Christina Pluhar, met haar L’Arpeggiata en sterzanger Philippe Jaroussky. Er was gekozen voor de vrolijke noot, op een enkel smartelijk liefdesliedje na. De bijna swingende instrumentale kracht van L’Arpeggiata stuwde countertenor Jaroussky tot ongekende humoristische, regelmatig clowneske prestaties. De improvisatiekunst van zink-speler Doron Sherwin, violiste Lathika Vithanage en zeker ook de percussionisten Sergey Saprychev en David Mayoral leverde hier een belangrijke bijdrage aan.
In de toegift werd het zelfs ronduit erotisch, met de smeekbede Deshabillez-moi (kleed me uit). Gelukkig had Jaroussky nog een zonnebril op, want bij elke strofe ontdeed hij zich van een kledingsstuk, tot aan de clou: het appèl Deshabillez-vous (kleed jij je uit!)
Geschreven door: Koen Edeling
Foto's van: Marieke Wijntjes en Julien Lambert
Gezien op: 29 augustus 2021
