ALMELO, Grote Kerk, zondagmiddag. Concert door Toonkunst Almelo (o.l.v. Arno Vree), m.m.v. Nationaal Symphonisch Kamerorkest (NASKA) en Henk Linker (orgel). Solisten: Tineke Roseboom (sopraan), Mélanie Brilman (mezzosopraan), Bart van Lieshout (tenor) en Joris van Baar (bas-bariton). Programma: Requiem (KV 626) van W.A. Mozart

Het laatste concert dat Toonkunst Almelo gaf ligt alweer ruim 22 maanden achter ons. Gelukkig heeft het koor niet stil gezeten, want dirigent Arno Vree hield de stembanden van het gros van de koorleden lenig, dank zij interactieve hulpmiddelen als Zoom.
Dank zij dit soort initiatieven was een concert snel uit de grond gestampt, toen eenmaal fysiek repeteren weer mogelijk was. Een andere tijdsbesparende factor die meespeelde was het feit dat het repertoire verre van onbekend was bij het koor: men kon dus snel aan de slag met Mozarts Requiem, dat vanmiddag maar liefst tweemaal achtereen werd uitgevoerd.

Van meet af aan legde Toonkunst een kloeke koorklank aan de dag. Nergens was een spoor van aarzeling waar te nemen en dit ging hand in hand met het neerleggen van lange melodielijnen. Ook bewonderenswaardig vond ik het pareren van de gevaren die fugatische gedeelten nu eenmaal met zich meebrengen: ik heb het over het niet-gelijktijdig inzetten van de verschillende stemgroepen. Bij menig amateurkoor leidt deze compositiestijl tot grote problemen en dus ongelijkheid; Vree laveerde Toonkunst behendig tussen deze muzikale “rotsen”. Gelukkig waren er ook momenten genoeg van verstilling, waarin het koor haar gevoel voor subtiliteit en dynamisch contrast kon laten horen. Slechts op één moment zat de intonatie van het koor naast die van het orkest en wel tegen het einde van het Agnus Dei.

Over orkest gesproken: dit instrumentale 24-tal leverde een prima prestatie. Met name het koper, en nog preciezer: de trombonepartij, was een heldenrol toebedeeld door de componist en deze werd glansrijk ingevuld op deze middag. We zagen en hoorden verder klarinet en basklarinet, pauken, orgel en dertien strijkers. Allen hadden zich ten doel gesteld  om er met koor en solisten er een feestje van te maken en die opzet slaagde ronduit.

De solisten traden meer op als kwartet dan echt solistisch, op een enkele sopraansolo van Tineke Roseboom na, die dan ook trefzeker écht de allerhoogste regionen opzocht. De vier professionals kleurden wonderschoon bij elkaar en legden de klankschoonheid van Mozart tot op het bot bloot in Recordare, garant voor net zoveel kippenvel als later het koor bereikte in Lacrimosa.

Na dit muzikale huzarenstukje gaat Toonkunst zich op een ander Requiem richten: Brahms’ Deutsches Requiem, waarvoor de uitvoering gepland staat in november volgend jaar.

Geschreven door en foto's van: Koen Edeling
Gezien op: 14 november 2021