ENSCHEDE, Jazzpodium de Tor, vrijdagavond. Concert door Ben van den Dungen Quartet (Ben van den Dungen – saxen, Robert Koemans – piano, Steve Zwanink – bas en Gijs Dijkhuizen – drums). Programma: werk van o.a. Coltrane, Mingus en Van den Dungen
Maar liefst voor de zevenendertigste keer sinds 1987 stond Ben van den Dungen vrijdagavond op de bühne van Jazzpodium de Tor. En dat, terwijl de man pas volgende maand 62 hoopt te worden, dus ver verwijderd is van het predicaat “jazz nestor”. De laatste twee concerten dateren echter alweer van respectievelijk 2019 en 2014, dus “het tempo” is er een beetje uit, maar dat gold niet voor de wijze van musiceren. Bij deze laatste twee concerten had de saxofonist zijn drummer Gijs Dijkhuizen ook al meegenomen en er waren nog meer paralellen: in 2014 had Van den Dungen ook al de zinssnede gebruikt: “Wat zijn die gasten goed, hè?”. Nou, dat gold ook voor de spreker zélf, want Ben blies regelmatig schier zijn longen uit zijn lijf. De man is ook een raszuivere perfectionist, zo bleek niet alleen tijdens het soundchecken (je zult maar de dienstdoende geluidstechnicus zijn!), nee: ook tijdens de pauze blies hij nog de nodige riedeltjes, teneinde het ideale sax-geluid te bereiken.
Het programma was opgehangen aan twee thema’s: Coltrane en -na de pauze- de blues. Voor de pauze was de veelzijdigheid van de legendarische John Coltrane (1926-1967) te horen in stukken als Wise one, Like Sonny en Afro blue, met telkens een andere sfeer, die treffend door de musici werd neergezet. Bij het laatste stuk verwisselde Van den Dungen zijn tenor- voor de sopraansax, op welk instrument hij andermaal zijn hyper-energieke manier van blazen losliet. De saxofonist was overigens niet de enige held van de avond, het was ook volop genieten van de wonderschone en originele solo’s van pianist Robert Koemans. De andere mannen van de ritmesectie deden eveneens prima zaken: de in 2016, 2018 en 2022 al eerder geziene Canadese contrabassist Steve Zwanink en de zeer goed invoelende drummer Gijs Dijkhuizen, die ook al zijn veertiende optreden alhier meemaakte.
Na de pauze werd een ode aan de blues gebracht en hoorden we eigen werk van Van den Dungen: Ciao City, Streetpeople, Walking down blues lane en After the rain, naast standards als The Cape Verdean blues van Horace Silver. Stuk voor stuk uitvoeringen om door een ringetje te halen.
Wat mij betreft mag de frequentie van concerten van dit kwartet wel weer wat opgeschroefd worden en ik meen namens het overgrote deel van het aanwezige publiek te mogen spreken.
Geschreven door en foto van: Koen Edeling
Gezien op: 9 september 2022
