ENSCHEDE, Jazzpodium de Tor, vrijdagavond. Concert door Linus Eppinger Quartet. Bezetting: Linus Eppinger (gitaar), Miguel Rodriquez (piano), Ties Laarakker (contrabas) en Eric Ineke (drums). Programma: werken van Linus Eppinger, Don Redman, Edward Redding, Fred Coots, Leroy Carr en Vinson/Chatmon. Entr’acte door Ellen Zijm (accordeon): Sonate in d mineur K213 en Sonate in f mineur K184 van Domenico Scarlatti

Het geeft altijd een vertrouwd gevoel om oude bekenden te treffen op de bühne van Jazzpodium de Tor. De absolute topper is drummer Erik Ineke, die vrijdagavond zijn 103^e (!!) optreden gaf en zelfs alweer over twee weken terugkomt voor nummer 104. Ook pianist Miguel Rodriquez hebben we al een paar keer mogen meemaken: in 2019 en daarvoor tweemaal in 2014. Nog spannender is het om kennis te maken met -voor Tor-begrippen- “onbekend” talent. Een voorbeeld daarvan was gitarist Linus Eppinger. Deze man speelt niet alleen meesterlijk gitaar, hij bracht ook vijf eigen composities mee, die nu al klonken als standards. Ik heb niets tegen experimentele klanken, noch knerpende dissonanten, maar het is ook wel eens een keer lekker om een avondje te genieten van consonanten: muziek die je niet hoeft te duiden, die direct te begrijpen is. Muziek ook met een kop en een staart.

Zo onberispelijk als de gitarist oogde -strak in pak, uiteraard met stropdas- zo klonk ook de muziek. Ook contrabassist Ties Laarakker had een kostuum aan, pianist Miguel Rodriquez een colbert en Eric Ineke was “gewoon” in burger, zoals we dat van hem gewend zijn. Wat een prachtige melodielijnen liet Eppinger horen, gevuld uit een schier onuitputtelijke fantasie. Eppinger leek regelmatig te zingen door zijn instrument.
Drummer Ineke was akoestisch duidelijk aanwezig, maar hield zich beter in toom met brushes in ballads en de bossa Quiet – Lee. Pianist Miguel Rodriquez ontpopte zich bij wijlen als een Art Tatum, dan weer als een reïncarnatie van Erroll Garner. Contrabassist Ties Laarakker behoort ook tot de nieuwkomers op dit podium, maar hij mag wat mij betreft regelmatig terugkomen, want een bassist van deze klasse is beslist een aanwinst bij de Tor.

Eind september was er voor het eerst een entr’ acte na de eerste set, toen met twee pianistes. Nu was het de beurt aan accordeoniste Ellen Zijm, die werk van Scarlatti speelde. Een ronduit verrassende en zeer geslaagde onderbreking van (alwéér) en topconcert in de Tor

Geschreven door en foto's van: Koen Edeling
Gezien op: 4 november 2022