^ Vocaliste Nadya Bolhaar haalt uit...
^ Vocaal duo van trompettist en saxofoniste
^ Ritmesectie met megakerstbal
^ Na de pauze mét percussionist
ENSCHEDE, Jazzpodium de Tor, vrijdagavond. Kerstfestijn door New Sound Jazz Machine (NSJN), o.l.v. Joris Bolhaar, m.m.v. Nadya Bolhaar (zang). Programma: kerstliederen en -standards, gearrangeerd door Joris Bolhaar
Kennelijk is reserveren ook in de post-Covid-tijd soms aan de orde, want de opkomst was dermate groot, dat deze recensent bijna rechtsomkeert had kunnen maken. Gelukkig waren er twee afzeggingen, dus ik kon nog eenmaal in dit oude jaar plaatsnemen op mijn vertrouwde plek.
Een “kerstfestijn” met de NSJM staat garant voor een reeks kerstliederen en standards, maar meestal gecompleteerd door ander materiaal. Deze avond klonk echter louter kerstmuziek: van Stille Nacht tot Sleigh Ride en van Nu zijt wellekome tot Rudolph the red-nosed raindeer. Voor wie hem nog niet kende: (hoe was het onder die steen?) Joris Bolhaar deed een wedstrijdje met zichzelf in muzikale originaliteit en originele aankondigingen. Zo waren de eerste tonen voor rekening van een blokfluitduo, dat niet had misstaan op een willekeurige kerstmarkt, waarna de band het thema van Stille Nacht op jazzy wijze overnam. Flarden van Rudolph en Nu zijt wellekome kwamen in dit eerste stuk al voorbij en daarbij zou het niet blijven.
Bolhaars snedige opmerkingen waren bij menige aankondiging niet van de lucht, zoals bij het 14e eeuwse Nu zijt wellekome (“maar het klinkt nog best leuk!”). Joris’ zus Nadya, lid van de saxsectie, was ook op deze avond een prima vocaliste en deelde zelfs het podium met Luc Hudepohl in de medley Let it snow/ Winter Wonderland. Immers: wat is mooier dan één zanger? Juist: twee!
De luisteraar werd heen en weer geslingerd tussen diverse stijlen. Zo klonk Jingle bell rock nog als een ouderwets rock-nummer, maar het anders zo zwoele Driving home for Christmas werd een ware kakafonie van verkeerslawaai (prachtig verklankt door de trombonesectie). In Hark the herald angels sing kwam de New Orleans-stijl om de hoek kijken en ontpopten de bandleden zich als zingende engelen. Natuurlijk werd dit direct afgestraft met Bolhaars opmnerking “gelukkig hebben we ook nog mensen die écht kunnen zingen…”, ter introductie van Have yourself a merry little Christmas, maar nu in mambo-stijl, dankzij de in allerijl “ingevlogen” percussionist. Rudolph was nu ineens een slow blues geworden (de tekst blijft voor mij overigens het schoolvoorbeeld van de meest zuivere vorm van opportunisme, maar dat terzijde…).
Voordat er andermaal Cubaanse sferen werden opgeroepen met het slotstuk Santa Claus is coming to town, klonk er een heuse ballad, een nonet met o.a. euphonium en basklarinet, maar vooral met prachtige zang van Nadya: Christmas is here.
Ooit zei een leraar op het conservatorium: humor (en parodie) in muziek is alleen dán leuk, wanneer het perfect uitgevoerd wordt. Nou, daarvan was op deze avond absoluut sprake. Voor wie mij niet gelooft: indien de crowdfunding voldoende opbrengt, duikt deze jazzmachine in februari de studio in en zal een kerst-cd verschijnen. Ik zou hem t.z.t. graag aan mijn verzameling willen toevoegen…
Geschreven door en foto's van: Koen Edeling
Gezien op: 16 december 2022
