ENSCHEDE, Jazzpodium de Tor, vrijdagavond. Concert door: Henk Kraaijeveld Kwartet (Henk Kraaijeveld – zang, Daan Herweg -piano, Paul van der Feen -saxen en klarinet, Tobias Nijboer – contrabas en Roberto Pistolesi – drums). Programma: meest eigen composities, van Henk Kraaijeveld en Daan Herweg, van de cd’s Patches of sky (2023) en Passengers (2018)
De laatste keer dat Henk Kraaijeveld op Jazzpodium de Tor te horen was, dateert alweer van vorig jaar: toen als gastsolist met Jazzkoor Enschede en wel in Mystiek theater. Daarvóór in 2019 en 2018 . Ook toen al speelden regelmatig Daan Herweg, Tobias Nijboer en Paul van der Feen mee. Een nieuwe aanwinst was de (jarige) Roberto Pistolesi, die zich ontpopte als dienstbaar drummer, die niet vies was van een enkele spetterend solo.
Spetterend was ook het begin: Adam’s apple kende een stevige samba-feel. Net als negen andere stukken was deze afkomstig van de tweede (en gloednieuwe) cd Patches of sky, er werd ook werk gespeeld van het in 2018 uitgebrachte album Passengers (“Maar die muziek kennen jullie al”, grapte de zanger.) Scatting en experimenteren met vocale klanken is het handelsmerk van Henk Kraaijeveld en daarin is hij bijna een Nederlandse Bobby McFerrin. Zijn fraaie bas/bariton liet hij echter ook schitteren in ballades als Patches of sky, Treasure, Long road en Saidjah’s song. Met ondersteunende gebaren beeldt Kraaijeveld ook de -meestentijds door hem geschreven- teksten uit.
De vocalist wist zich omringd door puike instrumentalisten: de uitstekende pianist Daan Herweg, regelmatig verantwoordelijk voor de muziek bij Kraaijevelds teksten, de prima contrabassist Tobias Nijboer, de meesterblazer Paul van der Feen (op saxen én klarinet): wat kan die man soleren! Ten slotte de al eerder genoemde drummer, die een wel erg origineel Lang zal die leven moest incasseren: Roberto Pistolesi.
De toelichtingen van Kraaijeveld waren even informatief als humoristisch, maar één opmerking moet mij toch van het hart. De tekst van Prediker uit de bijbel werd al door velen bezongen. Zijn versie was Patience (There’s a time). In het rijtje van zijn opgesomde voorgangers mistte ik echter de naam van The Byrds met Turn! turn! turn! (to everything there is a season), dan wel de componist: Pete Seeger. Ach ja, vocalisten kunnen ook niet álles weten. De in elkaar overlopende twee toegiften, met community-singing hadden zelfs Zappa-achtige trekjes. Zo was de verzameling aan zeer uiteenlopende stijlen helemaal compleet.
Geschreven door: Koen Edeling
Foto's van: Koen Edeling en Jan Geelen
Gezien op: 12 mei 2023
