ENSCHEDE, Jazzpodium de Tor. Optreden van Marjorie Barnes (zang), Rob van Bavel (piano) en Harry Emmery (bas).
Ze was na een verblijf van veertien jaar in haar geboorteland de V.S. weer terug in Nederland: de zangeres Marjorie Barnes. Het was wel even slikken voor haar, want ze werd geconfronteerd met overleden collega’s en wegbezuinigde orkesten. Toch is ze vanuit Zoetermeer (tijdelijk Voorburg, waar haar zoon woont) vol moed bezig aan wat zij zelf noemt een tweede carrière en ook wil ze het 25e sterfjaar van Sarah Vaughan volgend jaar muzikaal gaan gedenken.
Enkele voorproefjes van dit voornemen waren gisteren al te horen in De Tor. Samen met geweldenaar Rob van Bavel op piano (de dag daarvóór 49 geworden) en contrabas-kanjer Harry Emmery, bouwde ze een feestje met een intiem sfeertje. Het ‘huiskamer-gevoel’ van Jazzpodium de Tor werd hiermee nog eens onderstreept. In haar niet zelden smeuïge toelichtingen, af en toe doorspekt met een Nederlands woord, liet ze zich ontvallen dat ze –na een zangcarrière van veertig jaar- nog enkele decennia nodig heeft om op het stembereik van haar grote idool Sarah Vaughan te komen. Héél bescheiden, want de timing en de sfeer heeft ze nu al te pakken. Te genieten was er van menige standard als World on a string, Love for sale, In a mellow tone, maar ook van een bijna tergend langzame versie van My favorite things: daar had je zelfs een Engelse wals op kunnen dansen. Zij waagde zich zelfs nog even op het gladde ijs van de Portugese taal en trakteerde bovendien op een feest der herkenning met een Gershwin-medley.
Onbegrijpelijk dat deze zangeres voor het eerst op dit podium stond. Aan het publiek was te merken dat een herhaling zeker gewenst is…
gezien op: 18 januari 2014
geschreven door: Koen Edeling
