header7
fotoheader

20160827 Artaserse PhilippeJaroussky AnnavanKooij

UTRECHT, Tivolivredenburg (grote zaal), zaterdagavond. Ensemble Artaserse/ Philippe Jaroussky (contratenor en muzikale leiding). Programma: Cavalli en de vroege opera. 

Op het podium van een nagenoeg uitverkochte grote zaal van Tivolivredenburg was een bonte verzameling muziekinstrumenten neergezet, waaronder de nodige percussie-instrumenten, een harp, een lirone en een barokgitaar. Het instrument dat echter de meeste aandacht opeiste was het hemelse stemgeluid van Philippe Jaroussky. Wellicht staat in zijn paspoort “zanger” of misschien wel “countertenor”. Dit laatste woord zien we ook wel eens als “altus”, oftewel: mannelijke alt. Gezien het extreme stembereik verdient deze man misschien wel het predicaat “sopranus”.
In mijn herinnering enkele jaren geleden, volgens de festival- dagkrant zelfs al tien jaren geleden had deze bijzondere vocalist het laatst Utrecht aangedaan en toen al overdonderde hij het publiek met hoogtepunten van zangkunst.
Voor deze avond had hij geput uit het repertoire van de vroege 17e eeuwse opera, met werk van componisten als Cavalli, Legrenzi, Uccellini, Rossi, maar ook Monteverdi. Heel fraai was de afwisseling tussen zuiver instrumentale pareltjes en werken waarin Jaroussky werd begeleid door het uitstekend spelende instrumentale ensemble. Grappig was de ground, de dalende baslijn in vioolsonate ‘La cesta’ van Mealli, die Purcell veel later geïnspireerd moet hebben bij het componeren van zijn aria When I am laid in earth. Heel even leken de boventitelaars het spoor bijster, toen een vertaling van een recitatief van Steffani kennelijk ontbrak.

Ook thematisch was er een grote dosis afwisseling: nu eens werd er een bloedstollend mooie liefdesverklaring ten beste gegeven, direct daarna klonk er wapengekletter. Het programma werd vrijwel non-stop uitgevoerd, op een verdwaald “Bravo!” geroep in het tweede deel na.

Veel meer bravo’s klonken er na het laatste stuk en dat vormde de opmaat voor een drietal toegiften, waarbij hij ook nog eens alle ensembleleden persoonlijk de hand drukte. Ineens schoot mij te binnen dat Jaroussky dat ‘trucje’ van driemaal bisseren eens eerder had uitgehaald, maar ook nu leek hij amper bij machte het publiek tot bedaren te krijgen.

 

Gezien op: 27 augustus 2016
Geschreven door: Koen Edeling
Foto: Anna van Kooij

 

vandaag 139

gisteren 194

deze week 781

afgelopen maand 8924

tot nu toe 316352

Kubik-Rubik Joomla! Extensions


Hier adverteren? Bij afname van een recensie: 1e maand gratis!

daarna € 17,49 per maand 


museumaalten-add
singingvoices-add
Berts Music productions