header7

fotoheader
20161008 GOkoor 0083 2

ENSCHEDE, Apostel Thomaskerk, zaterdagavond. Jubileumconcert t.g.v. eerste lustrum van Grensland Overdagkoor (o.l.v. Henriëtte Eikenaar), m.m.v. Anton Reuvers (tenor), John Gaasbeek (piano), Nicolaas Brouwer (jongenssopraan), Jan Velders (gitaar) en ensemble Pret a partir (Diet Gerritsen: zang, Frank Deiman: piano, Miriam Kroeze: cello en Ruud Ouwehand: contrabas). Programma: liederen in acht talen.

 

In een bomvolle Apostel Thomaskerk vierde het Grensland Overdagkoor op muzikale wijze het feit dat het koor ruim vijf jaar geleden werd opgericht. Er werd flink uitgepakt, want het programma kende geen pauze en duurde toch nog ruim anderhalf uur.
Al bij de twee Russische openingsstukken werd duidelijk dat deze kerk over precies de juiste akoestiek beschikt voor een koor van deze omvang. Dan moet er wél publiek zijn, want tijdens de generale was nog gebleken dat er dan sprake is van over-akoestiek. Het koor mag zich gelukkig prijzen over voldoende mannenstemmen te beschikken -het grootste probleem bij menig gemengd koor-, want hierdoor werd een uitgebalanceerde koorklank gegarandeerd. Er werd met veel zelfvertrouwen gezongen en daar waar het gepast was, stonden de zangers zelfs te swingen: Un poquito cantas, met gitarist Jan Velders, was daar een voorbeeld van. Het meest opvallende van het optreden van dit jubilerende koor was echter het zangplezier, dat de vele tientallen zangers en zangeressen uitbundig uitstraalden.
“GO” had ook nog enkele muzikale gasten uitgenodigd en dan heb ik het niet alleen over de pianobegeleiding, in de vertrouwde handen van toetsenmagiër John Gaasbeek. Bij het Wolgalied nam tenor Anton Reuvers de solopartij voor zijn rekening. Zijn stem past goed bij dit repertoire, al vond ik het jammer dat hij zich inhield bij de hoogste noten. Een solist van deze klasse moet toch uit zijn hoofd kunnen zingen, was mijn gedachte bij het beluisteren van Historia de un amor.

Een andere gast van ‘iets’ jeugdiger kaliber was de jongenssopraan Nicolaas Brouwer. Jammer dat Andrew Lloyd Webber de lagere partij heeft toebedeeld aan de jongenssopraan, want dat Diet Gerritsen hoog kan zingen, is genoegzaam bekend. Graag had ik deze jongeman met zijn gouden keeltje nog wat meer horen zingen, maar daarin was helaas niet voorzien.
Diet Gerritsen liet zich overigens nog vaker horen en wel als lid van Ensemble Pret a partir, in een amusante collage van Willem Wilmink liederen. Zelfs community  singing kwam hierbij aan bod. Samen met het koor bracht het ensemble ook nog het lied In de trein, waarbij het koor, in trein-opstelling, uit de achterste rijen van de kerk kwam gelopen.
Ruud Ouwehand had het wel naar zijn zin, want hij bleef gewoon zitten en voorzag de laatste koorliederen van dit programma van zijn sonoor zoemende basgeluid: het al eerder genoemde Un poquito cantas, maar ook het originele arrangement van The lion sleeps tonight.
Origineel en naar mijn weten nog nooit gebeurd was ook de vermelding van een toegift op een programmablad. Het koor was er kennelijk van overtuigd dat het publiek dermate tevreden zou zijn over het gebodene dat een toegift onvermijdelijk was en gelukkig wás dat ook zo: Mooi Twente was de kers op de muzikale taart.

 

Gezien op: 8 oktober 2016
Geschreven door: Koen Edeling

 

vandaag 35

gisteren 139

deze week 816

afgelopen maand 8959

tot nu toe 316387

Kubik-Rubik Joomla! Extensions


Hier adverteren? Bij afname van een recensie: 1e maand gratis!

daarna € 17,49 per maand 


museumaalten-add
singingvoices-add
Berts Music productions