ENSCHEDE, Jazzpodium de Tor, vrijdagavond. Concert door Descarga Amsterdam, bestaande uit: Samuel Ruiz (Venezuela) – babybas, Manel Chust Gallart (Spanje) – timbales, Gerardo Rosales (Venezuela) – congas, Carlos Matos (Kaapverdië) – piano, Felipe Castro (Venezuela) – tenorsaxofoon, Oscar Cordero (Venezuela) – trompet en percussie en Loet van der Lee (Nederland) – trompet, bugel en directie. Programma: werk van Loet van der Lee, Lesley Lopez, Horace Silver, Miles Davis, Nat Adderley, Freddie Hubbard en Tito Puente
Voor een groep die Latijnsamerikaanse muziek speelt is een Spaanstalige naam een vanzelfsprekende keuze. Aangezien niet iedereen deze taal (overigens voertaal van zes van de zeven leden) machtig is, vertaalde de enige Nederlander, trompettist Loet van der Lee, dit woord als: ontlading, uitbarsting (het woordenboek vermeldt tevens "download", maar dat was hier niet aan de orde). Om bij de beeldspraak van het begrip "uitbarsting" aan te sluiten: de muzikanten speelden, alsof het publiek aan de rand van een (muzikale) vulkaan stond.
Een vliegende start was de aanvang van het concert: amper twee minuten na negen uur. M.C. People, het openingsnummer, vormde een spetterend begin en was gelijk al opzwepend van sfeer. Net als de meeste andere stukken was de opbouw: eerst tutti-spel en daarna ruimte voor soleren. Ook trio's, van twee trompetten en tenorsax en duetten, zelfs ware battles van conga's en timbales (in Pura Vida) waren om van te smullen. Laatstgenoemde compositie was overigens ook het titelstuk van de gelijknamige CD, die uitgebreid aangeprezen werd, maar al ruim tien jaren geleden opgenomen is.
Oscar Cordero verraste het publiek door naast op de trompet ook zeer vaardig te blijken op percussie-instrumenten als de guiro en campano (beter bekend als cowbell). De meest mystieke titel klonk direct na de pauze: Elevated Loner. Van der Lee loofde zelfs een gratis CD uit voor diegene, die de titel zou kunnen verklaren, maar het correcte antwoord bleef uit. Alsof de sfeer al niet tot het kookpunt was gestegen, deden Oscar Cordero (hij trok zijn jasje er zelfs bij uit) en Felipe Castro er nog een schepje bovenop in Straight Life: ronduit extatisch. Hand-clapping van het publiek ontstond bijna spontaan, hoewel ik mij met zoveel heupwiegen-vereisende muziek toch een Nederlandse houten Klaas blijf voelen.
Niet alleen kondigde de Bakkumer Loet van der Lee de meeste (vaak zelf gecomponeerde) stukken aan, hij was ook een meester op zijn trompet en gaf met korte directiegebaren de inzetten van de diverse secties aan.
In de toegift Picadillo was zelfs sprake van een heuse choreografie: we zagen danspasjes op het podium en de saxofonist liep spelend door de zaal, waarna de percussionisten nog eenmaal de show stalen: het dak was er compleet af!
Geschreven door: Koen Edeling
Foto van: Koen Edeling
Gezien op: 1 maart 2024
