ENSCHEDE, Jazzpodium de Tor, vrijdagavond. Concert door jazzkwartet bestaande uit Oscar Rodenburg (zang), Twan Ransijn (drums), Anna Zavorina (contrabas) en Tijn van Batenburg (piano). Programma: jazz en cabaret, uit de jaren 30 tot nu

Een concert in de Tor is voor de 24-jarige Enschedeër Oscar Rodenburg een thuiswedstrijd, echter is het wel de eerste keer dat de jazzzanger in de Tor op het podium staat. Rodenburg doet dit trouwens niet alleen, hij heeft zijn muzikale vrienden meegenomen om een avond met jazz én cabaret te vullen. Dat is iets wat we niet vaak voorbij zien komen in de Tor.

De avond werd afgetrapt met Exactly like You, een lied uit de jaren 30 en geschreven door Dorothy Fields. Het gaat over een vooroordeel over de liefde, die ineens waarheid wordt. Het swingende nummer zorgt voor een lekker begin. Pianist Tijn van Batenburg speelt de eerste solo en ook Oscar Rodenburg zelf improviseert.
Na dit nummer vertelt Rodenburg over hoe hij 4 jaar geleden werd ondergedompeld in het leven van een student aan het Conservatorium van Amsterdam. Hij vertelt over de moeite die het hem heeft gekost om de juiste mensen bij elkaar te vinden, hoe dit ook pijn kan doen. Het Franstalige nummer Que reste-t-il de nos amours (I’m getting sentimental over you) duidde op deze pijn. Vooral het begin bevat erg veel emotie; zelfs met mijn uitermate zwakke Frans was de boodschap makkelijk overgebracht. Al snel werd de positievere kant naar voren gebracht met speelse klanken en ging de vocaal over naar het Engels. Na een fraaie solo van Van Batenburg wordt het lied op een zwoele manier afgesloten.

Een opvallende wissel vindt plaats voor het nummer Sixteen Tons. Bassiste Anna Zavorina wisselt de contrabas in voor een viool (een minibas, volgens Rodenburg) en Rodenburg neemt de contrabas over. Tijdens de intro van de bas en viool wordt gelijk duidelijk dat voor Anna de bas niet het enige instrument is wat ze goed beheerst. Het lied gaat over een mijnwerker die steeds dieper in de schulden wegzakt. Het wordt echter wel op een opgewekte toon gebracht met makkelijke swing en lekkere brushes van drummer Twan Ransijn. Sixteen Tons is het eerste nummer van de avond waarin cabaretteksten zijn te horen: “You load sixteen tons, what do you get? Another day older and deeper in debt.”
Naast cabaret, emotie en swing wordt er ook een stukje theater vertoont. Rodenburg speelt een scène waarin hij de rol van een man die prostituees faciliteert naspeelt. Hij vertelt over de prostituees die hij kan leveren voor een mooi prijsje. Dit als bruggetje voor het volgende nummer: Love for Sale van Cole Porter. Het wordt erg mooi laten horen, met zwoel vocaal van Rodenburg en superbegeleiding van de ritmesectie. Van Batenburg laat een sterke improvisatie horen en het contact tussen solist en begeleiding is duidelijk te horen.

Het nummer Brother, can you spare a dime? begint met een mysterieus intro van drummer Ransijn. Het nummer bouwt op naar een hoogpunt. Het is een maatschappijkritisch lied, die de problemen van de arbeidersklasse benadrukt, tijdens de Great Depression in Amerika.

“Je kunt je overal aan irriteren maar wat heeft het voor zin?” Dat is de boodschap van het lied Pluk de dag. Het is een uptempo nummer dat opbouwt naar een extreme climax waarna het hele lied instort.
Van Batenburg staat zijn pianokruk af, want naast zingen en de bas laat Rodenburg deze avond ook zien dat hij de piano beheerst. Hij begeleidt zichzelf in het lied En toen was het goed.
Het laatste nummer van de avond is het Duitse nummer Die Nacht ist nicht allein zum schalfen da is een vrolijk nummer. Het nummer bevat grapjes voor de oplettende luisteraar. Daarnaast improviseren Zavorina en Rodenburg erop los, al doen ze dat niet op de gebruikelijke manier. Ze imiteren blaasinstrumenten met hun stemmen en soleren hiermee om de beurt 4 maten. Het publiek heeft de hele avond al genoten en beloont het kwartet dan ook met een vliegensvlugge staande ovatie. Rodenburg had dit duidelijk niet verwacht aangezien er ook geen toegift was ingestudeerd. Nadat ze doorhebben dat ze zonder een toegift niet weg gaan komen, spelen ze Top hat, white tie and tails als afsluiting van deze avond.

Ik kan dus wel concluderen dat de combinatie van cabaret en jazz uitstekend werkt in de Tor. Wat mij betreft mag dit dus zeker vaker voorbij komen!

Geschreven door: Bas Arentsen
Foto's van: Bas Arentsen en Jan Geelen
Gezien op: 10 mei 2024