Impressie van dag 9 van Festival Oude Muziek Utrecht 2024
Op de voorlaatste dag van het Festival Oude Muziek Utrecht 2024 was ik ’s middags in de Pieterskerk, waar een voornamelijk Tsjechisch ensemble zich wijdde aan de Cantigas de Santa María van Alfonso El Sabio. Ook La Tempête had zich precies een week eerder beziggehouden met dit beroemde middeleeuwse werk, maar in de Pieterskerk maakte men géén uitstapjes naar andere eeuwen. De ruime akoestiek van deze kerk leende zich uitstekend voor deze gewijde muziek. De twee sopranen beschikten over glasheldere stemmen en begeleidden zichzelf om beurten op harpen. Instrumentaal wist het vocale duo zich nog eens versterkt door percussie (Martin Novák) en dulce melos, een 15e-eeuws toetsinstrument, bespeeld door Margit Übellacker. Op enkele meerstemmige uitzonderingen na, werd er voornamelijk eenstemmig gezongen, maar dit betekende in de verste verte geen eentonigheid. Het had eerder een hypnotiserende werking.
Voor één van de twee “vijf uur-concerten” begaf ik mij naar de Jacobikerk, waar Opera Omnia barok uit Spaans-Amerika liet horen. Diverse bezongen danssoorten verhoogden de feestvreugde, nog eens versterkt door de theatrale uitstraling van menige zanger(es). Naast het basis-instrumentaal ensemble, bestaande uit cello, gitaar, percussie en orgel, was er ook een groep ‘minstrelen’, die beurtelings koper en hout (scherp klinkende blaasinstrumenten) en zachter klinkende blokfluiten bespeelden. De percussionist Pere Olivé pookte het muzikale vuur nog eens extra op. Contrasten in sfeer, groepssamenstelling en tempi maakten het geheel tot een boeiende luisterervaring.
Tot slot het avondconcert, verzorgd door Vox Luminis. Merkwaardigerwijze stonden de namen van de 21 zangers en zangeressen vermeld in het anders zo volledige programmaboek, op één na: de artistieke leider Lionel Meunier. Van Cristobal de Morales was diens Requiem (Missa pro defunctis) te horen, maar voorafgaande daaraan het Officium defunctorum. Het koor stond opgesteld in een cirkel, soms een cirkel in een cirkel, dan weer een groepje ergens in de zaal, maar wát een koorklank, wát een zangers! Dit repertoire vermeldde amper een dissonant, maar met deze hoge mate van zuiverheid werd het zelfs bijna bitterzoet, in de positieve zin van het woord. Anders gezegd: Vox Luminis zong Morales in één woord adembenemend.
Geschreven door: Koen Edeling
Foto’s van: Foppe Schut
Gehoord op: 31 augustus 2024
