ENSCHEDE, Jazzpodium de Tor, vrijdagavond. Concert door Martijn van Iterson (gitaar en composities), Karel Boehlee (piano), Frans van Geest (contrabas) en Martijn Vink (drums). Programma: deels nieuw repertoire van Martijn van Iterson

Krijg ze maar eens bij elkaar, deze vier giganten, maar het was de onvolprezen concertsamenstellers van Jazzpodium de Tor gelukt en ze wáren er vrijdagavond. Het was alweer bijna twee jaren geleden dat meestergitarist Martijn van Iterson op dit podium stond: november 2022, daarvoor in 2020, 2017 (tweemaal), 2015 en de andere keren moet de lezer maar opzoeken in Jazzkroniek van de Tor. Alle composities waren ook nog eens voor rekening van deze gigant en ze klonken alsof het nu al standards waren. Het publiek werd zelfs getrakteerd op heuse premières, zoals Mutual Understanding, Runner Up en Food for Thought. Voor dit werk kwamen de leesbrillen en bladmuziek tevoorschijn. Ineens was er iets meer te zien dan de “weelderige haardos” van pianist Karel Boehlee, nog zo’n grootheid in de jazz. Ook al hier in 2022, 2019, 2018 (ook tweemaal!), 2016, 2014, enzovoorts, enzovoorts.
 
Toegegeven: Ruud Ouwehand heeft nog vaker gespeeld dan zijn vakgenoot Frans van Geest, maar deze kan ook bogen op een ruime Tor-ervaring: concerten uit 2020, 2019, 2018 (tweemaal met dezelfde pianist) en 2014 vond ik terug in de gauwigheid. Wat klonk zijn laag weer gloedvol.

Drummer Martijn Vink ten slotte heeft ook een respectabele staat van (Tor-) dienst: 2022,  2018 (tevens tweemaal), 2016 en 2015 speelde hij hier al. Wát een subtiele drummer, vaak met brushes of mallets en dermate bescheiden dat hij pas bij het laatste officiële stuk, Slube, een solo voor zijn rekening nam en dan ook nog maar een paar maten. Over subtiliteit gesproken: wat zat ik te genieten van Point of View, met een ware bossa-feel en de ballad Water the Flowers: om bij weg te dromen. Maar ook de stukken met een steviger beat logen er niet om.
De zichzelf -volkomen onterecht- als “eenvoudige boerenlul” kwalificerende gitarist had bij de geboorte van zijn zoon Niels Song for Niels geschreven. Dat werd (na 27 jaar nog een prachtige ballade) de toegift.

Sommige dromen zijn géén bedrog. Moge deze “gedroomde” samenstelling nog een keer op herhaling gaan, over niet al te lange tijd.

Geschreven door: Koen Edeling
Foto's van: Koen Edeling en Jan Geelen
Gehoord op: 18 oktober 2024