ENSCHEDE, Jazzpodium de Tor, vrijdagvond. Concert door Kaaskop (Ed Verhoeff: gitaar, Boudewijn Lucas: basgitaar en Lucas van Merwijk: trommels). Programma: Jazzinterpretaties van Nederlands erfgoed
Een concert met Lucas van Merwijk is altijd succes verzekerd. Vaak exotisch van aard (Cubaans in 2014), dan weer met saxofonisten (2022) of Caraïbisch in datzelfde jaar, maar altijd vol muzikale verrassingen. Toch zocht van Merwijk het ditmaal dichter bij huis: een programma dat de première mocht beleven in “ons eigen” Jazzpodium de Tor en daarna nog maar liefst zevenentwintig keer in herhaling gaat, getiteld Jazzinterpretaties van Nederlands erfgoed.
Bij de eerste tonen had ik al door: nadat ik ooit Josee Koning de “keizerin van de Bossa Nova” had genoemd, wil ik hierbij een tweede (verzonnen) bijnaam introduceren: Lucas van Merwijk doop ik hierbij om in Mister Rhythm. Deze man haalt volgens mij nog ritmes uit een appelklokhuis. Toch was zijn optreden ditmaal gehuld in mysteriën, want dezelfde trommelaar daagde het publiek uit om de titels en uitvoerenden te raden van de in een jazz-saus gedoopte melodieën. Dat leidde tot een zeldzaam embargo, zo niet censuur op het vermelden van titels in deze recensie en zelfs in de Jazzkroniek de Tor, om het de luisteraars van de komende 27 concerten niet al te gemakkelijk te maken. Voor de zoveelste keer had dit jazzpodium dus weer eens de primeur. Het publiek moest als het ware de innerlijke Shazam aanzetten, om tot een juiste keuze te komen.
Het ene thema was makkelijker te raden dan het andere. Geen probleem voor het achterhalen van de enige Haagse hit die ooit de eerste plaats van de Billboard Hot 100 haalde, noch repertoire van de heer Bouwens, laat staan de bossa nova versie van een hoofdstelijke deun. Lastiger werd het echter met minder bekend werk van de Nederlandse Donovan. Het publiek veerde echter weer op toen tachtiger jaren- Nederbeat voorbijkwam. De groep die volgend jaar alsnog een reünie/afscheidsconcert gaat geven was zelfs met twee bijdragen vertegenwoordigd.
Heel origineel vond ik de jazzwaltz die gemaakt werd van de bekendste 50’er jaren plaat van een blinde pianist, om nog maar te zwijgen van de blues die gemaakt werd van de hond van Bert Haandrikman. Zelfs ons nationale volkslied kon de dans van een parodie niet ontspringen. Tot zover een cryptische omschrijving van de uitgevoerde composities, die zeer vindingrijk werden geparafraseerd en met muzikaal vakmanschap. Dit werd ten toon gespreid door niet alleen de geweldenaar op de trommels, maar ook een prima basgitarist als Boudewijn Lucas en de zeer melodieus improviserende gitarist Ed Verhoeff. We zagen hem al eerder in gezelschap van Sanna van Vliet (2018), met het Dudok Quartet (2019) en in stukken uit het Dutch Real Book (vorig jaar).
Voor nieuwsgierige lezers: in de loop van dit seizoen (mei/ juni) zullen de titels en uitvoerenden alsnog gepubliceerd worden op Jazzkroniek de Tor.
Geschreven door: Koen Edeling
Foto's van: Koen Edeling en Jan Geelen
Gehoord op: 31 januari 2025