The Milan Connection ^
Penterman Five ^
I’m going home ^
Cranky Kitten ^
Jazzitive ^

ENSCHEDE, Jazzpodium de Tor, vrijdagavond. Inleiding van de WAK (Week van de Amateurkunst Enschede): Dag van de Jazz-amateur, m.m.v. The Milan Connection, Penterman Five, I’m going home, Cranky Kitten en Jazzitive. Programma: werk van o.a. Bonfá, Miller, Rodgers, Hancock en Timmons

De week van de amateurkunst Enschede werd vrijdagavond traditiegetrouw ingeluid door amateur-jazzmuzikanten op Jazzpodium de Tor. Zevenentwintig enthousiaste jazzbeoefenaars, waarvan zesentwintig mannen! Waar waren de vrouwen dit jaar? Bij andere edities was de verhouding wat beter verdeeld: kijk maar eens bij de verslagen over de edities 2024, 2023, en vóór Corona 2019 en 2018.

Vier wat “rijpere” mannen mochten het spits afbijten: The Milan Connection, genaamd naar gitarist Milan de Keijzer. Opvallend vond ik dat niet eerst het thema werd gespeeld, maar men begon gelijk met improviseren. Een lekker klinkend combo, met als bezetting: gitaar, piano, basgitaar en drums.

De familieband Penterman Five (bekend van vorig jaar, toen nog Penterman Quintet) stond weer garant voor een lekker funky sound en een enkele zwoele ballad. Pikant detail: komende woensdag doet pianist Max toelatingsexamen bij het conservatorium in Zwolle en er wordt zelfs gefluisterd dat slagwerker Joris soortgelijke aspiraties heeft. Vader Roel (de -muzikale- appel valt…) zien wij ook regelmatig bij Dual City (DCCB).

In het door Peter Westers als een ware Kerberos (zo u wilt: Cerberus) bewaakte tijdschema trad precies op tijd het derde ensemble voor het voetlicht: het septet I’m going home. Persoonlijk was ik niet zo gecharmeerd van het veel te lage register, waarvan zanger Arthur van der Torre zich bediende. De verstaanbaarheid stond haaks op zijn imposante contrabas-geluid, waardoor het meer als een weinig gestuurd trucje overkwam. De drie hout- en koperinstrumenten zorgden wél voor een mooi e samenklank.

De prijs voor de meest originele bandnaam gaat ongetwijfeld naar Cranky Kitten, waarbij cranky staat voor excentrisch. Daarbij nog opgeteld dat twee van de uitgevoerde stukken afkomstig waren van Snarky Puppy en het plaatje is helemaal compleet. Het zestal leverde mooi ensemblespel, met strakke blazers in aanstekelijk funky repertoire. Veelzijdigheid was troef, evenals het ruimhartig neerzetten van decibellen.

Om precies elf uur trad de laatste formatie op: Jazzitive. Was de bezetting nog gewijzigd sinds vorig jaar? Alleen de contrabassist Erik Borst was nu vervangen door Roy Huiskes. Natuurlijk schitterden Jan Oude Grote Bevelsborg op altsax en Ben Kijl op bugel met hun avontuurlijke solomomenten. Het klonk allemaal als ouwe-jongens-krentenbrood, in de positieve zin van het woord.

Wordt het niveau van jaar tot jaar hoger? Het had er vrijdagavond alle schijn van. In dat geval zou ik zeggen: blijf daarmee doorgaan, ook in 2026!

Geschreven door: Koen Edeling
Foto's van: Koen Edeling
Gehoord op: 6 juni 2025