ENSCHEDE, Jazzpodium de Tor, vrijdagavond. Concert door Gypsy Project (Anton Goudsmit en Robin Nolan: gitaar, Arnoud van den Berg: contrabas). Programma: gypsy jazz

Altijd garant voor de meest intieme samensmelting tussen uitvoerenden en publiek: de vermaarde “overdwars”-opstelling bij Jazzpodium de Tor. Zo was het ook afgelopen vrijdag bij het concert van Gypsy Project. Toehoorders zaten bijna op de schoot van het trio en hingen nagenoeg letterlijk aan hun snaren.

Er zaten dan ook wel drie kanjers te spelen, wát een trio! Eigenlijk een kwartet, want Anton Goudsmit houdt ervan met zijn solo’s mee te zingen. Samen met de andere fenomenale gitarist Robin Nolan waren de rollen heel democratisch verdeeld: nu eens speelde Nolan de solopartij, dan weer Goudsmit en zo ging het ook met de akkoordpartijen. Voeg daarbij nog eens een magistrale contrabassist en duidelijk moet zijn, dat hier muzikale geschiedenis werd geschreven.

Uiteraard was er Django Reinhardt-repertoire te horen, als Swing ’42, Minor Swing, Nuages en Les yeux noirs maar ook klonk er werk van Stochelo Rosenberg (For Sephora), waarin zelfs het James Bond theme en Clous van Mechelen’s aloude Grolsch-herkenningsmelodie voorbijkwamen. Dit waren momenten van muzikale humor zonder weerga en daarvan stond het concert bol.

Verrassende programmakeuzes waren er zeker ook: wie denkt aan gypsy jazz bij titels als Presley’s Love me tender of Tainted love van Soft Cell? In deze versie ga ik zelfs tachtiger jaren muziek mooi vinden. De beide gitaristen schiepen er voortdurend zichtbaar plezier in elkaar op te jutten.

Na Indiase sferen in Ravi (naar dhr. Shankar), inclusief obligate sitar-geluiden kwam Deep Purple nog even om de hoek (Smoke on the water), gevolgd door het aloude Les yeux noirs (Dark eyes), waarbij beide gitaristen zelfs een tijdje samen op één gitaar speelden: hoe goed gek kun je het maken?

Geschreven door en foto van: Koen Edeling
Gezien op: 8 november 2019