ENSCHEDE, Jazzpodium de Tor, vrijdagavond. Concert door Caroline Goudswaard and friends (Caroline Goudswaard: zang, Ruud Ouwehand: contrabas, Tonnie Telgenhof Oude Koehorst: basgitaar, Bert van der Veen: piano en accordeon, Toon Lansink: keyboard en accordeon, Mark Weber (gitaar), Jan Wessels (trompet) en Niek Woesthuis: drums). Programma: standards en ballads

Het zat er al aan te komen, immers op 24 mei werd het als teaser aangekondigd: het langverwachte avondvullende optreden van jazzzangeres Caroline Goudswaard. Toen moesten we het nog doen met ‘slechts’ een handjevol prachtige standards en ballads, nu was het de hele avond genieten van haar wonderschone stemgeluid.

De avond kreeg de titel mee: Caroline and friends. Nou, je zult maar zulke vrienden hebben! De fine fleur van de Twentse jazzmusici stond op deze avond op de bühne. Als het dak zou instorten, was ineens de totale Twentse jazzwereld ter ziele gegaan (vrij naar Ton Ouwehand). Carolines echtgenoot speelde basgitaar, Ruud Ouwehand zorgde voor het akoestisch laag (bij de toegift I’m walking deden ze dat zelfs gezamenlijk). Verder maar liefst twee giganten van toetsenisten: Bert van der Veen, op de Tor-vleugel en op een zojuist aangeschafte accordeon en Toon Lansink op keyboard en eveneens accordeon. Kippenvelbezorgdend was de inleiding op Besame mucho, in vlekkeloos Spaans vertolkt door de zangeres. De vriendenkring was nog groter, want de man die voor de meeste arrangementen had gezorgd, verrijkte de avond met zijn vindingrijke gitaarspel: Mark Weber en daarnaast was er nog een uiterst goed invoelende drummer: Niek Woesthuis, een van de stuwende krachten van de avond. Lat but not least: trompettist Jan Wessels, die al vanouds soleerde om van te smullen.

Beide programmadelen werden instrumentaal geopend: First proof (van Peter Tiehuis: waar was hij?) en Duke’s Anthem, maar voor de rest was het zingen geblazen en hoe! Het klonk allemaal weer zo gemakkelijk, alsof Caroline het uit haar mouw schudde: Gentle Rain, Autumn Leaves, August Winds, Don’t be blue en ga zo maar door. Met andere ogen kijk ik nu naar zangeres Adele, wier stemgeluid mij niet zo bekoren kan als haar miljoenen fans, want ze kan wél schrijven, getuige Love song. Gelukkig werd deze prachtige melodie nu uitgevoerd door een zangeres die meer registers beheerst.

Een avond die nooit had mogen eindigen, werd feestelijk afgesloten met een versie van I’m walking, waar Fats Domino een puntje aan had kunnen zuigen. Waarom kunnen we deze zangeres niet vaker strikken? Idee: laten we er een traditie van maken. Deze dag was de dag van de heilige Cecilia, de beschermheilige van de muziek. Laten we zeggen dat we elk jaar rond deze dag plek maken voor Caroline en haar uiterst muzikale vrienden: ik daag de Tor-programmeurs uit.

Geschreven door en foto van: Koen Edeling
Gezien op: 22 november 2019