ENSCHEDE, Jazzpodium de Tor, vrijdagavond. ArtEZ docentenconcert door Jan Wessels: trompet en bugel, Tom Leeuwenburg: tenorsaxofoon, Daan Herweg: piano, Imre Kruis: drums, Jan Voogd: contrabas en Rémi Keupink: trompet. Programma: standards, ballads en nieuwe eigen composities
Een vijftal musici was aangekondigd voor het ArtEZ docentenconcert editie 2020, maar een luchtweginfectie belette trombonist Yiannis Marinos om naar Enschede af te reizen. Ter compensatie stonden er echter ineens zes op de bühne. De lading ArtEZ- docentenconcert werd ook niet helemaal gedekt, want contrabassist Jan Voogd –met Twentse roots- doceert weliswaar, maar niet in Zwolle, doch in Groningen. Aanstormend talent Rémi Keupink is zelfs “nog maar” eerste jaars en Tom Leeuwenburg is een (afgestudeerde) alumnus van ArtEZ.
Genoeg over de status van de heren; belangrijker is om te melden dat de thuisblijvers weer eens ongelijk hadden. Wat werd er weer geweldig gemusiceerd op dit steeds weer verrassende jazzpodium. Op de lessenaar stonden composities van gevestigde namen als Jimmy van Heusen (Nancy with the laughing face), Kenny Dorham (Prince Albert), Duke Ellington (Reflections in D) en Chick Corea (Chick’s tune), maar ook de jongere generatie was vertegenwoordigd, want Daan Herweg had eigen werk meegenomen, dat zich kon meten met voorgaande titels: Elephant walk en Another dance. Niet alleen zijn compositorische inbreng was bewonderenswaardig, de man bleek ook nog eens een puike pianist.Van Jan Voogd was te verwachten wat een routinier in het vak behoort te doen: degelijke participatie in de ritmesectie. Meer dan dat, ontpopte hij zich als het type bassist dat het publiek stil weet te krijgen bij een solo: een adembenemende uitvoering van Ellingtons Reflections in D. Zeer gedreven en origineel was het spel van tenorist Tom Leeuwenburg, die al sinds 2013 zijn eigen Jazz Collectief heeft.
Als een prima slagwerker ontpopte zich Imre Kruis: vaardig en extravert met de stokken en ingetogen met de brushes.
De grootste verrassing was de nog maar eerste jaars student Rémi Keupink, die een uiterst volwassen indruk maakte op zijn trompet. Als dit jonge talent de komende jaren dezelfde groeicurve blijft vertonen, gaat hij van grote betekenis worden voor de jazzwereld.
Toch moet ik op deze avond Jan Wessels bestempelen met de sportterm man-of-the-match. Zo bescheiden als hij is in zijn aankondigingen, zo onbescheiden fabuleus is hij in zijn spel, of het nu is op trompet of op bugel: zijn soli verdienen het om uitgeschreven te worden als volwaardige composities.
Geschreven door en foto van: Koen Edeling
Gezien op: 14 februari 2020
