ENSCHEDE, Jazzpodium de Tor, vrijdagavond. Concert door Ineke Vandoorn (zang) & Marc Van Vugt (gitaren). Programma: meest composities van Marc Van Vugt

De meest minimale bezetting (een duo) vraagt uiteraard om een “overdwars”- opstelling. De laatste keer dat dit tweetal op dit jazzpodium te bewonderen was, was de bezetting dubbel zo groot: in februari 2016 speelde een kwartet. Dat ze het ook met z’n tweeën konden, bewezen ze al tijdens een tournee in Canada, maar vrijdagavond dus ook op Jazzpodium de Tor. Kenmerkend was de subtiliteit die aan de dag werd gelegd, maar op den duur diende zich hier een schaduwzijde aan: waar bleven de contrasten, de (muzikale) uitroeptekens? Vooral in het gedeelte voor de pauze kabbelde het allemaal een beetje voort en bracht het gebodene mij dus niet op het puntje van mijn stoel.

Vandoorn legde zich toe op vrije improvisaties, met technieken als scatting, zo u wilt vocalises en Van Vugt, “bewapend” met maar liefst drie instrumenten toonde zich een begenadigd virtuoze en inventieve gitarist. De invloed van Braziliaanse muziek was onmiskenbaar, in het openingsnummer La caresse, maar ook in Chôrineke: een onvervalste Chôro. In het puur instrumentale Simiane meende ik zelfs de stijl van Baden Powell, dan wel João Gilberto te horen.

In het gedeelte na de pauze werd ik meer geboeid door het repertoire, dat wat rijker leek aan contrasten. Ook het publiek werd meegesleept en ging spontaan scanderen bij Dancing in the wind, met ondersteunende “mondpercussie” van de zangeres. In Quiet werden er geluidstechnieken als looping toegepast en dat maakte de luisterervaring interessanter. Distance ontpopte zich als een heuse ballade. Nadat ook de gitarist een bijdrage leverde aan de mondpercussie in het lekker pittige Sunny side up wist het publiek nog een toegift af te dwingen: het werd Amar, bewonderenswaardig in het Portugees gezongen.

Geschreven door: Koen Edeling
Foto's van: Koen Edeling en Jan Geelen
Gezien op: 8 maart 2024