ENSCHEDE, Jazzpodium de Tor, woensdagavond. Eindexamen ArtEZ- studenten, m.m.v. ensembles ‘Cajazztrophe’ (Rosanne Baars: zang, Femke Haasjes: zang, Thomas Botermans: piano, Willem Effing: gitaar, Bram den Boer: basgitaar en Niels van ’t Hof: drums) en ‘New Morning Sunrise’ (Frederieke van Ierland: zang, Divya Punjab: zang, Lieke de Bondt: piano, Kees Attinga: gitaar, Melle Scholten: bas/basgitaar en Rik Terwijn: drums. Programma: ‘When Pop Meets Jazz’

Een tussendoortje op woensdag in De Tor, zo kwalificeerde ik vooraf de gang naar de Walstraat. Dat bleek al snel een ernstige onderschatting, want er traden twee volwaardige sextetten op, bestaande uit studenten van het ArtEZ Conservatorium. Vier dames en acht heren, die een presentatie gaven van hun minor in jazz. Misschien zit ik er helemaal naast, maar ik vermoed dat hun major ergens anders ligt, en dat is dan vermoedelijk pop. Niet voor niets werd het concert aangekondigd als ‘When Pop Meets Jazz’. Was het toeval dat de ensembles ‘Cajazztrophe’ en ‘New Morning Sunrise’ een gelijkluidende bezetting hadden? Elk twee zangeressen, begeleid door piano, gitaar, bas en drums. Ik kan me niet herinneren ooit eerder in De Tor gelijktijdig twee zangeressen te hebben gehoord. Dat ze deze avond alle twaalf ook nog in het kader van hun studie beoordeeld werden, zou van invloed kunnen zijn geweest op hun mentale gesteldheid, maar niets van dat alles: het klonk allemaal enthousiast en overtuigend: het plezier spatte ervan af! En dat terwijl het risico op fouten in lastige nummers als ‘Lush life’ en ‘But beautiful’ ingebakken zit. Johnny Burke’s tekst was ook nog eens uitstekend vernederlandst in ‘Wondermooi’. Als ‘ouwe bopper’ doe je mij geen groter plezier dan met klassiekers als Parkers ‘Billie’s bounce’ en Monks ‘Well, you needn’t’. Ik kan me overigens niet herinneren dat ik van de laatste ooit eerder een vocale versie heb gehoord. Maar daar kan mijn leeftijd debet aan zijn.

Het kwam voor de goed gevulde zaal zeker niet als een verrassing dat de examinatoren Peter Weissink en Sebastian Altekamp beide sextetten en dus ook alle twaalf individuele musici het cijfer 8½ toekenden. Dik verdiend!

Vergeef mij dat mijn gedachten bij de toekenning teruggingen naar een aflevering van de Fabeltjeskrant in de jaren tachtig, waarin een soort songfestival gehouden werd, en Juffrouw Ooievaar als enig jurylid aan alle individuele deelnemers het cijfer 9- toekende.

Geschreven door: Ab Gellekink
Foto's van: Jan Geelen
Gezien op: 12 juni 2024